
هر مکان روستایی با توجه به میزان جمعیت و برای پاسخگویی به نیازهای آنان باید عملکردها و کاربریهای گوناگون را در خود داشته باشد. پاسخگویی به هر یک از نیازهای بنیادی بشری و تحقق این کارکردهای گوناگون، ابعادی کاملاً اجتماعی– اقتصادی دارد. فضای حاصل از این فرایند، دارای الگویی ساختاری – کارکردی است که با توجه به انگیزههای گوناگون ودگرگونیهای آنها در بین گروههای مختلف انسانی – به عنوان نقشآفرینان نظام فضایی – تحول میپذیرد. به سخن دیگر، هر سکونتگاه را میتوان اجتماعی کارکرد ...